MISTERIUM

nie opiszę lasu
nie opiszę drzewa
ani gałęzi
korzeni
ani liści

mogę opowiedzieć o drodze
którą szłam wśród pól

na horyzoncie majaczył las

nie zdradzę tajemnicy o tobie
o twoich oczach
ramionach i ustach
o twoim uśmiechu

pójdę do ciebie
w dowolnym kierunku
jesteś horyzontem

opowiem o drodze
której nie wybrałam
tak opowiem o tobie




ijg

NIEPOKÓJ

siedzę w ogrodowym fotelu
słońce
pachną kwiaty

słyszę brzęczenie pszczół

niechże mnie która użądli

może wtedy
poczuję
ulgę



ijg

PRIORYTETY

mam jeszcze tyle do zrobienia
obejrzeć żurawie w wierszach Słowackiego
odnaleźć słowa zgubione w niedawnej rozmowie
odgarnąć włosy z czoła
przymknąć oczy

mam jeszcze tyle do zrobienia
przypomnieć sobie kształt twoich ust
w uśmiechu i kiedy wymawiasz głoskę u

posłuchać bicia dzwonów
w wiejskim kościółku sprzed kilku lat
zrezygnować ze spaceru w deszczu

uwolnić siebie od świata innych
a swój zrozumieć
i oddać mu sprawiedliwość


     

ijg

... szczęście ?

było takie jedno
w doznaniu chwili
w wielkiej katedrze

przy wielobarwnym świetle
przesianych słońcem
witraży

w fikcyjnej przestrzeni ducha
aniołów
czystości
i boga

w wolności
że na zewnątrz
będę zawsze poza sacrum
ale
katedra
będzie we mnie

czekam na słońce
ono wzejdzie

uwierzyłam 


ijg

PRZENIKANIE

za cmentarną bramą

podchodzę do drzewa
cofa się
dotykam kory

nie poruszy oddech
ciężkiej płyty na grobie
chociaż litery nadały jej imiona
jedyne

czytam
jakby to były słowa
błędnie użyte

bezpowrotnie
nadaremna każda moc

drzewo znad grobu
odprowadza mnie do bramy

zamyka się





ijg