Psalm o wodzie

tak mało nas w psalmie
przechodzimy niżej pod kopułą dni
w ciałach owiniętych szarpiami do kości
obnosimy sobą darowany chłód

nie dbamy o to czy dojrzeją grona
naszej winnej miłości
czy w głębi jej woda

doczeka przemiany na swoim weselu

i tylko jak pijany drużba
śpiewa w nas coś
a nie są to słowa
i nie jest to głos

ijg

DAFNE

                  ... ale ty jesteś drzewem
                          R.M. Rilke

że uciekła przed nim to mit
zdołał objąć jej kibić
chociaż zwinęła ją w drzewny słój

tulił jej dłonie
ale drżały jak liście
więc pochylony sięgnął ust

i dopiero kiedy poczuł
jak w oddechu spływa
pniem w korzenie
szepnął : - Ale ty jesteś drzewem...

i rozcałował przymknięte owoce oczu
by spić sok ich łez i kochać ją
przez miazgę po rdzeń

szczęśliwy oddał jej hołd
poetom laury kładąc na skroń
za wiersze o odrzuconej miłości
boga



ijg

WSPINACZKA

boso w góry
ranić stopy

zanurzać dłonie
w lodowaty potok

być tylko
wzrokiem i oddechem

nie znać powrotów
nie czekać na przyjście

iść w górę
swoimi nizinami

znaleźć schronisko
przed nocą

a dopiero rankiem roztoczyć się jak widok
rozległą panoramą

i wtedy wejść na szczyt
by zrzucić siebie
we własną przepaść

tak znaleźć ocalenie
w sobie
na dnie



ijg