Spacer w wierszu

wieczorem ufam tylko drzewom
dawne zaklęcia wciąż wracają
martwa natura z tulipanem
roztkliwia płatki moich powiek

powierzam dłoniom dotyk wspomnień
odsyłam senność w szepty wiersza
a ty jak wtedy idziesz ze mną
milcząc w rozmowie o Platonie

bo niepotrzebne były słowa
i sylogizmy filozofa
skoro tulipan dziś już martwy
uparcie bronił Sokratesa


ijg