Melodramat wiosenny

to było dawno w czas milczenia
pomiędzy mną a tamtą skałą
złożone ręce znak wytchnienia
i twoje oczy ponad ziemią

i twoje serce jakieś inne
jak gdyby było nie z tej zimy
jak gdybym wczoraj je poznała
ponad wątpliwość bez przyczyny

bez dobra prawdy i koloru
wiosna już wtedy nie zakwitła
nie ukoiła żadnej myśli
do łkania duszy mej przywykła

ijg

ROZMYSŁY

Po tamtej stronie jasność nie zazna zmierzchu
wieczorny chłód nie przyjdzie po spiekotę dnia
drzewa nie zaszumią szumem umarłej topoli
a przestraszone wróble zamilkną na balkonie

Tam słowa zawsze i nigdy tyle samo znaczą
już nie ma pytań ani wątpliwości
nikt nie zadaje sobie trudu poznania i bólu
i każdy nawet o niczym wie wszystko

Tego nas uczą wielkie filozofie
zajęte dualizmem co jest i co będzie
w nieskończoności obiecują wieczność
a boga wieszają jak gruszkę na wierzbie

Więc my jak przystało na wygnańców raju
codziennie z dumą przy porannej kawie
wracamy stęsknieni do myśli o tym
co jest i amen


ijg