Ballada niesentymentalna

nic mi ciebie nie mogło zastąpić
oprócz polnej drogi
gdy niebo nad nią otwarte
po horyzont

czasem też wiosenna łąka
i polatujące nad nią ptaki wczesnym rankiem
albo wiatr w moich włosach i deszcz
wystarczały jako zadośćuczynienie

zimą mróz i śnieg stawały się rękojmią
obietnicą i uwierzytelnieniem
wszystkich lat bez ciebie

ale ty nie mogłeś mi tego wszystkiego zastąpić
byłeś jak bezlistne bezlitosne drzewo
widziane kiedyś jesienią przez okno pędzącego pociągu
dawno dawno temu
gdy zbliżała się
noc

ijg