za mało

tamtego lata kiedy całowałeś mnie pod gwiazdami
gładziłam dłonią Twoją twarz
przeliczałeś potem moje palce
i zawsze było Ci ich za mało

przepraszałeś że drapiesz mi policzki
ostrym zarostem
goliłeś się rano a teraz już noc
a mnie bardziej raniły Twoje oczy i rzęsy
i miękki dotyk warg

kiedy wieczorem patrzę na Ciebie
w rozgwieżdżone niebo
przeliczam gwiazdy
a te miliardy to mi ich za mało
przy tysiącu naszych pocałunków
bo Ciebie już nie ma

i to jest za mało




ijg

Wiosna, ach...

   ... porozwieszała swoje białe sukienki na owocowych drzewkach... wietrzy po zimie
             ... spogląda spod długich rzęs na mężczyzn, którzy zerkają na jej smukłe łydki i mówi do koleżanki : - Co oni się tak gapią, przecież mają swoje...

  ... wystawia do słońca delikatną twarz, a wieczorem przed lustrem liczy piegi na nosku...
    Jest zakochana ... niby wie, że on ją kocha, ale rozbiła już jeden telefon, kiedy któregoś dnia nie zadzwonił...

 ... jest urodą życia i chwilowo odnalezionym sensem istnienia dla wielu z nas, zwłaszcza gdy przychodzi na party ze swoim narzeczonym i tańczą w słońcu i przy księżycu do białego rana ...
  ... a potem odchodzą długą majową aleją wśród rozkwitłych świeżo wierszy...




ijg

Miejsce na ziemi

zamszowe liście malin
zapach słodki i znany
szara zieleń łopianu
i jego biała podszewka
na furtce do ogrodu kłódka

stara chata na kurpiowskiej wsi 
wakacje wielu lat
przeźrocza szczęścia i spokoju

żeby móc je oglądać przymykam oczy z bólu
i z drzewa życia
wyciągam drzazgi

omijam na zarosłej chwastami ścieżce
kopiec kreta
w dłoni trzymam zimny klucz
do zamkniętych już na zawsze
drzwi




ijg

tylko my

ukołysane w oczach krajobrazy
śnią tamten czas i swoją przestrzeń

dlatego znowu tam jesteśmy
w chwilach miejsc niewygasłych
i nie do wyczerpania

ale ta pora już odeszła
już na nią czas

tylko my
odarci z chwil które nas wyjaśniały
obnażamy się
w przemijaniu

tak trwamy


ijg

ILUMINACJA

 

wtedy pomocny bywa już tylko Blask
nieruchome światło poza granicami Imperium Empirii
tej okrutnej Cesarzowej i jej kochanka
lokaja Zła

ijg

SENS

to słowo leży w milczeniu
na psychoanalitycznej kanapie
i czeka na koniec
seansu




ijg

EGZAMINY

macie po dziewiętnaście lat
siedzicie nad stawem

słońce ćwiczy prawo odbicia światła na tafli wody
przed tobą ważny egzamin z fizyki
pachnie mięta
(ale to wyjaśnia chemia)

ten chłopak nie rozumie
twojego uśmiechu
nie wierzy oczom
ma szorstkie dłonie
i nie umie delikatności
nie czyta poezji
mówi mało

ale kiedy obejmuje cię ramieniem
ty rozumiesz wszystko
i to
że
na egzaminie ta wiedza
zda się
na nic

na spotkaniu po wielu latach
śmiejecie się
z waszych nie zdanych egzaminów

on nie zdał z wiedzy
ty nie zdałaś z niewiedzy


ijg

NOC

już jej wóz na błędnych kołach
jedzie po wybojach
po kocich łbach gwiazd
i mlecznych bezdrożach

księżyc ciemności ściąga lejce
a para snów parska
i stuka kopytami w poduszki

ijg

KATEDRY

tylko katedry wierne
w Wenecji Florencji Rzymie czy Sienie
i jeszcze ich witraże
sączą odległy czas

nie dla mnie budowane
choć obiecane na wieki
nieruchomo płyną w mojej pamięci
ławicą śniętych ryb

wyrzucona jak Jonasz
wracam w ich święte brzuchy
pełne mirry kadzidła i złota
odblasku niezawinionej nędzy

powołana trąbami ołtarzy
brodzę we krwi pańskiej
w ciele wieloryba



ijg

WIATR

wiatr nad morzem jest zły
a morze na wietrze obce

potykam się twarzą
o morską toń
na samym dnie kamienne fale

polerowany dotyk horyzontu
pełen łusek i muszli
a sieć zawsze pusta

wokół mojej szyi hula wiatr


ijg

W podróży

pociąg pędem
miesza drzewa i obłoki
bezskutecznie
jak wodę i olej

świat w ruchu odżywa
prostuje swoje drętwe cielsko
oddycha szybciej

ubijany na pianę sztywnieje w nową formę
na co dzień wypełniany tajemnicą zwykłości
nie do wysłowienia
nie do odparcia
nie do wiary

przymykam oczy
senny pasażer
mijam kolejne stacje

śnię odpowiedź na pytanie :

kiedy moja podróż dobiegnie końca 
i zobaczę pod powiekami dworzec główny
czy wtedy zrozumiem
docelowość ?


ijg