Nie z tej ziemi

kto odważy się
by z ręką na sercu
ogrom wyrazić drobiną
a w czasach wielkiego głodu
oddzielić plewy od ziarna

słyszysz ten zew
dobiega skowytem
z dalekiej dali
spoza snu i mgieł

czasem jest blisko ziemi
na której płatki kwiatu
miąższ owocu korzenie drzewa
sprzyjając nam wyciszają ten jęk

wówczas na morskich falach odbieramy
dziecięcy śmiech świergot ptaków
oraz szum wznoszących nas wód

ponad płacz
i zgrzytanie zębów

ijg